تراریوم چیست ؟

اولین تراریوم ساخته شده توسط دکتر ناتانیل باگشاووارد

شاید برای خیلی از ما سوال باشه که تراریوم چیست و اولین بار در کجا ساخته شد ؟

اولین تراریوم سال 1820 در لندن توسط ناتانیل باگشاو وارد پزشک و گیاه شناس ساخته شد .

تراریوم در زبان فارسی به باغ شیشه ای معروفه . باغ های مینیاتوری که داخل ظروف شفاف قرار دارد.

تراریوم ها عمدتا خود کفا هستند و گیاهان خود را از طریق تعرق (تبخیر آب و برگشت آن به خاک ) و تراکم آبیاری میکنند درست مثل اکوسیستم گیاهی با عملکردکامل و البته کوچک.

جدا از تعاریف علمی ، تراریوم ها روش زیبا ، جالب و خلاقانه برای نگهداری گیاهان در خانه یا محل کار هستند.

باغ های شیشه ای یا همان تراریوم ها برای افرادی که عاشق گل و گیاه هستند اما وقت و حوصله ی نگهداری از آن را ندارند انتخابی عالی است .

تاریخچه ساخت تراریوم توسط ناتانیل باگشاووارد :

ناتانیل باگشاووارد  به سرخس ها علاقه بسیاری داشت و امیدوار بود در باغ خانه اش در شرق لندن این گیاه را پرورش دهد ، اما در اوایل قرن نوزده میلادی هوا در این منطقه آنقدر  از دود غلیظ زغال سنگ آلوده بود که تمام تلاش ها برای رشد گیاهان و سرخس ها بیهوده بودند تا اینکه کاملا تصادفی به یک راه حل رسید .

یک روز در سال 1829 او شفیره ی پروانه ( پیله ) را در یک بطری شیشه ای مهر و موم شده ( بسته )  قرار داده بود تا  تغییرات آن را از نزدیک مورد برسی قرار دهد . او روزانه تغییرات را یاداشت میکرد ، تا این که متوجه شد آب از روی شیشه ای که برای نگهداری برگی که شفیره ی پروانه رو آن بود ، در طول روز تبخیر میشود و آب در کناره های شیشه ، مانند شبنم جمع میشود و سپس زمانی که دما کاهش پیدا میکرد به سمت پایین سرازیر میشد .

 همانطور که ناتانیل باگشاووارد بعد ها توضیح داد :

( حدود یک هفته قبل از تغییر نهایی حشره ، یک نهال سرخس و علف داخل شیشه ظاهر شد . با برداشتن پروانه ، شیشه را روی پنجره اتاق مطالعه ی خود نگهداشت و به رشد گیاه ادامه داد تا زمانی که در بطری شیشه ای زنگ زد . )

 نمایشگاه بزرگ، هاید پارک، لندن، 1851. نمای داخلی کاخ کریستال که دو بازدیدکننده را نشان می دهد که غرفه ای از محصولات شرقی را نشان می دهد. در گوشه سمت راست جلو، زن و مردی گیاهان موجود در جعبه واردین را تحسین می کنند

آنچه ناتانیل باگشاووارد ساخته بود اساساً یک تراریوم بود که راهی برای پرورش سرخس ها را فراهم میکرد . اما پس از آزمایش های موفقیت آمیز با طیف وسیعی از گیاهان دیگر ، او شروع به دیدن کاربرد های دیگر آن کرد . او به عنوان یک پزشک به شدت از مشکلات تغذیه نامناسب میان فقرا آگاه بود و امیدوار بود که تراریوم او ممکن است راهی برای کاشت سبزیجات در شهر های آلوده باشد .

اما او استفاده  تجاری تر دیگری را هم دید :

حل مشکل حمل و نقل گیاهان از طریق دریا ؛ در آن زمان گیاهان اغلب در محموله های کشتی به حال خود رها و هیچ نگهداری از آنها نمی شد ، که بیشتر به دلیل کمبود نور و آب شیرین از بین میرفتن ، اما حتی اگر روی عرشه کشتی نگهداری می شدند بر اثر قرار گرفتن در معرض آب نمک ، باد و دمای بالای خورشید از بین میرفتن .

ناتانیل باگشاووارد متقاعد شده بود که تراریومی او ساخته است به گیاهان اجازه میدهد تا چندین ماه روی عرشه کشتی بدون توجه و آبیاری سالم بمانند . برای اثبات نظر خود ، در ژوئن سال 1833 او دو تراریوم را با انواعی از سرخس و علف پر کرد و آنها را روی عرشه ی کشتی به سیدنی فرستاد و در آنجا در شرایط عالی و بی آن که خراب شوند به مقصد رسیدند . و مجدد تراریوم ها در سال 1834 جمع آوری شدن و بازگردانده شدن .

ناتانیل باگشاووارد نتایج آزمایش های خود را در مقاله ای که سال 1842 ( درباره ی رشد گیاهان داخل تراریوم ) بود منتشر کرد ، در آن زمان او قبلاً دوست خود ویلیام هوکر را در مورد مفید بودن تراریوم ها برای حمل و نقل متقاعد کرده بود . آقای  هوکر درسال 1841 اولین مدیر رسمی باغ گیاه شناسی سلطنتی شد و پسرش ، جوزف یکی از اولین گیاه شناسانی بود که از این تراریوم ها برای فرستادن گیاهان به نیوزلند استفاده کرد .

تاسال 1847 آقای جوزف به طور مرتب از تراریوم های ناتانیل باگشاووارد استفاده میکرد ، اما همیشه با موفقت کامل همراه نبود . جوزف و هوکر پس از ، از دست دادن محموله های گیاهان ناراضی بودند ، اما به اندازه ای موفق بودند که ویلیام هوکر گزارش داد که تنها در 15 سال استفاده این تراریوم برای جابجایی گیاهان ، سود خالص  واردات و صادرات گیاهان در قرن گذشته شش برابر بیشتر بوده است .

با گذشت زمان ، این تراریوم ها برای محافظت بهتر از گیاهان ، با اضافه کردن چوب برای استهکام بیشتر برای نگه داشتن گیاهان در محل های ناهموار ، و اضافه کردن سوراخ های تهویه و عایق کردن آن  برای جلوگیری از جوندگان توسعه یافت .

پ

فضای داخلی تراریوم سرخس ناتانیل باگشووارد ، لندن  ، 1851

در سال 1848 رابرت فورچون ، گیاه شناس اسکاتلندی ، از تراریوم های ناتانیل باگشاووارد برای قاچاق بیش از 20 هزار گیاه از چین برای ایجاد مزارع چای در هند و پایان دادن به انحصار چای در چین استفاده کرد .

دوازده سال بعد ، جغرافیدان انگلیسی ، چندین نوع گیاه را به خارج از آمریکای جنوبی در تراریوم های ناتانیل باگشاووارد قاچاق کرد تا در مستعمرات بیریتانیا مزارعی را ایجاد کند . پرورش این گیاهان نقش مهمی در گسترش امپراتوری بریتانیا داشتن ، زیرا اروپایی ها را قادر میساخت در مناطقی که مالاریا شیوع پیدا کرده بود زندگی کنند .

علاوه بر موارد علمی مورد استفاده در این زمینه ، نسخه های زینتی تراریوم های ناتانیل باگشاووارد ساخته شد حتی به کسانی که درآمد نسبتا متوسطی داشتند نیز اجازه میداد تا مقداری سبزی عجیب و غریب را به خانه های خود بیاورند ، به شور و شوق ویکتوریایی برای پرورش  سرخس ها و ارکیده ها کمک کرد .

دکتر ناتانیل باگشاووارد  مخترع تراریوم های امروزی

اما متاسفانه تراریوم های ناتانیل باگشاووارد برای او درآمد خیلی کمی از این اختراع  فوق العاده داشت و قبل از بازنشستگی به عنوان پزشک به زندگی خود ادامه داد . اشتیاق او به سرخس ها هرگز او را رها نکرد ، و در باغچه خانه اش تراریومی بسیار بزرگی ساخت و در سال 1851 در مقاله ای به عنوان نمایشی از توصیف جنگلی بکر و باور نکردی به چاپ رسید .

هنگامی که او در سال 1868 درگذشت ، تراریوم او حاوی 25 هزار نمونه از سرخس ها بود .